HİÇ BİR ŞEY TESADÜF DEĞİLDİR

         Biz güzel insanlar biriktirdik hayatımızda bize zor anlarda gülümsemeleri için değil; yoldaş olmak, dert ortağı olmak, dahası birlikte ağlayıp birlikte gülebilmek için. Birlikte yarınları ümit etmek, güzellikleri birlikte kucaklamak istedik. Güzel insanlar bize varlıklarıyla ve yazdıklarıyla da destek olmak istediler.  Oğlum da şu kısacık ömründe güzel insanlar biriktirmişti. Hem de çok güzel insanlar.Gencecik bedeni ve ruhu ile tanıdığı insanlara dost olmuş, can olmuştu.  Oğlum, Yunus Emre ‘nin, Mevlana’nın, Hacı Beşiktaşi Veli’nin ve tabii ki Mustafa Kemal Atatürk’ün değerlerini benimsemişti.                                               “Gözünden bir damla Deniz akar  buhar olur göğe kavuşur.                                                                                                                                    Derin  derin çekersin içine  kana karışır, kalbe kavuşur.   Yağmur olur yanağında bir buseyle                                                        

Niye kabullenemiyorum?Bir yokluk duygusu, oğluma ulaşamamak, bir şeyleri konuşamamak.Kendimi  çaresiz hissediyorum hem de çok çaresiz hissediyorum.Tarifi var mı acının, yokluğun,  beklemediğin düşünmediğin bir anda  sevdiğin, değer  verdiğin, binbir çileyle büyüttüğün yavrunun  en güzel çağında, en enerjik zamanında. birden gitmesi  ne acı bileniniz  var mı?   Kaç kişi biricik yavrusunu toprağa verdi ve benim yaşadığım git gelleri yaşıyor?Kaç kişi çocuğunun cansız bedenine sarılıp O’ nu  morga koymayın diye yalvardı?      Bazıları da sanki üzerlerine vazifeymiş gibi;”zamanında ikinci çocuğu niye düşünmediniz” diye sorunca beni benden alıyorlar. İnanın bu soruyu soranlara  en derin duygularımı sunuyorum!...                     Hiç rastladınız mı bilmiyorum ama bazı insanlar sizden önce her şeyi düşündüklerini  ve bildiklerini  sanıyorlar ya ; işte o insanlara hayret ve  dehşetle bakıyorum.Sanki her şeyi biliyorlar gibi ahkam kesiyorlar.    Bu tip insanlar neden aynaya  bakmazlar çok mer

Cumhur Deniz’imin düzenli bir hayatı,  yaptığı bir spor aktivitesi vardı. Hem de tutkuyla yaptığı bir spor. Ortaokuldan mezun 👨‍🎓 olduğu yıl yaz tatilinde başlamıştı o çok sevdiği tenis 🎾 e. Hatta Antalya’ya gittiğimiz otelde tenis hocası vardı. Özel ders aldı orada da bir hafta.Tabii dönünce de tatil öncesinde yaptığı gibi tenis kursuna devam etti. Okullar açılınca da tenisi bırakmadı. Deneyimi arttıkça ve büyüdükçe tenis raketlerini yeniledi. Çok güzel tenis ayakkabı ve şortları aldı. Zaman içinde uygun gördüğü tenis turnuvalarına da katılmayı ihmal etmedi. Bir turnuva İçin hocası ve arkadaşları ile birlikte Bursa’ya gitmişlerdi de, çok mutlu dönmüştü. Özellikle üç genç aynı odayı paylaşınca odanın  halinden ve yaptıkları muhabbetlerden büyük keyif almıştı. Oysa biz tenisçileri otogardan yolcu edince ilk uzun süreli ayrılığımız diye epeyce hüzünlenmiştik. Bilemezdik bizi temelli bırakıp sonsuzluğa gideceğini😢😪. Tenis can parçamın vazgeçilmezleri arasında yerini almıştı. Biz de o

BLOĞUMDA YAZDIĞIM,SİZLERLE PAYLAŞTIĞIM YAZILARIMI ÇOCUKLARI KANSERLE  DANS 💃 EDEN VE BU  DANSTA ŞİFA BULAN , DANSINA DEVAM EDEN  YA DA DANSI  BİZİM OĞLUMUZ GİBİ YARIM KALAN EVLATLARA  VE ANNE BABALARA  ADIYORUM. Tamı tamına oğlumuz gideli  altı ay oldu. Koca altı ay. Bugüne kadar Allah’a oğlumu aldı diye hem kızdım, hem de yalvardım. Kızdım, niye ben ölmedim diye.Yalvardım,  beni de al diye. Ama  o arada ayakta durabilmek, eşimle birbirimize destek olmak için, daha da önemlisi hastalanıp yataklara düşmemek için çare aramaya başladık. Yataklara düşsek kim bakar bize? Önceden belki böyle bir olasılıkta “oğlumuz bakar” diye düşünebilirdik. Ama öyle bir olasılık da olmadığı için farklı çözümler üretmek durumundaydık.                                                                                                                        Neler yaptığımı  paylaşacağım zaman zaman. Gezmeye başladık fırsat ve vakit buldukça. Ülkemiz  gerçekten 😐 cennet gibi. Küçük bir değişim için, ve bize de y