GÖREV

Bazı insanların doğarken görevleri bellidir sanki. Kimi insan emeğinin ve işinin peşinde koşar, kimi herkesin derdine koşar, kimi de böyle insanları koşturur, bazısı hiç bir şeye karışmaz . Kendi dünyasında yaşamayı tercih eder. Eğer bu göreviniz belliyse zaten o göreve bir şekilde devam ediyorsunuz.Bu tür bir fikir paylaşımını daha önce başta oğlum olmak üzere birkaç kişi ile de paylaşmıştım. Oğlum da hep “ anne insanlar için koşturmaktan yorulmadın mı? “diye sorsa da. Bu konuşmanın benzerini çok sevdiğim ve değer verdiğim kişisel gelişim uzmanından da duymuştum; “Hocam, siz ve ben insanlara hizmet etmek için bu dünya ya gelmişiz, o nedenle bu vazifeden kaçış yok,hiç yoksa benim büromda insanlara gönüllü destek olabilirsin “ demişti. Aslında bu konuşmadan çok zaman geçmeden yine yazdıklarıma benzeyen durumlar yaşamaya başladım. Bu gün Instagram dan bir genç kız mesaj gönderdi, benimle konuşmak istiyormuş. Ben de kabul edince; öncelikle çok sevindiğini söyledi. Sonrada benden yardım istedi. Annesinin hastalığı da “ sarkom “ tanısı almış. Ve Instagram dan size ulaştım, lütfen yardımcı olun diye yazan 22 yaşında bir genç kız... Öncelikle geçmiş olsun dileklerimi ilettim. Sonra da bu hastalığı yeneceklerine inanmalarını ve hissettirmelerini söyledim. Sonra annesinin yaşı çok genç olmadığı için kurtulma şansının yüksek olduğunu ifade edince ; bu hastalıkla ilgili ilk defa iyi bir şey duydum deyip teşekkürleri arka arkaya sıraladı ve olumlu bir duyuma sarılmanın ne kadar önemli olduğunu bu genç kızla bir kez daha yeniden deneyimledim. İnsanlarla umudu paylaşmanın güzelliğini bir kez daha yaşadım. İnsanlara paylaşımcı ve ümitli yanınızı hissettirdiğinizde sizden destek isteyen insanlar da ümitle size sarılıyor. Arkadaşımın kardeşi de yine bu kanser illetine yakalananlardan ve benden isteği telefonla moral desteği olmam. Elbette severek bu konuşmaları yapıyorum, hoşuma gidense insanlarda olumlu etki yaratması. Ben bu acının en dibini yaşamış biri olarak insanlara moral destek olabiliyorsam eğer ne mutlu bana. Oğlum bana “ sen benim yaşam koçumsun anne” derdi...CAN PARÇAM , HAYAT IŞIĞIM Ben kendime ne kadar destek oluyorum???