BU GÜN 3ARALIK

Bu gün 3 Aralık 2020,daha önce bazı yazılarımda paylaştım sanırım bu tarihi. Bizim sonun başlangıcı da 3 Aralık 2018 ;ne ümitlerle çıkmıştık Ankara yolculuğuna.Bir gece önce evin içi dolup taşmıştı bizi uğralamak için gelen dostlarla.Hatta sabah yola çıkarkende fakültenin önünde arkadaşları dersten çıkıp oğlumla vedalaşmışlardı. Biz de bir ümit oğlumuza otolog kemik iliği nakli yaptıracağız ve bu süreç biraz uzasa da iyileşerek döneceğiz diye inandırılmıştık doktorumuz tarafından. Doktorumuza inanmıştık ve bu yolculuğuğa doktorumuzun Ankara GATA'daki doktoru aramasıyla ve bizi kesin çözüm bu diye inandırdığı içün kabul etmiştik. Çünkü oğlum hocalarına inanıyordu. Beş aydan beri oğlumuzun yaşadığı acılar bizi şaşkına çevirmişti. Eşim az önce dediki,"Biliyorsun bu gün ayın üçü istersen oğlumuza gidip dua okuyalım" Ben;"3Aralığı ben onbeş günden beri yaşıyorum,farkındayım"deyince eşim de; ben de aynı şeyleri yaşıyorum dedi. Birbirimizi fazla yıpratmamak adına bazı konuları içimizde yaşıyoruz ama hiç unutur muyum ben SONUN BAŞLANGICINI ?Tabii son bir ay çok daha yıpratıcı geçti. GATA ya giriş yaptığımız gün doktorla görüşmek için yanına gittiğim de bana"buraya neden geldiniz ,OĞLUNUZ ÖLMEK ÜZERE diye başladığı konuşmanın devamını hatırlamak bile istemiyorum.Tabi doktorun odasından çıktığımda beni heyecanla ve ümitle bekleyen oğlum ve eşime tebessüm etmeye çalışmak da zorunlu davranışlarım arasına girmiş oldu. "Nasıl söyleyecektim eşime bu gerçeği.... Biliyorum her insan kendi kaderini yaşar ama bizi bu kadar yıpratıp yormak da doktorumuzun kaderi yada görevi olmamalıydı....Çünkü oğlum son bir ay arkadaşlarıyla görüşememenin özlemiyle gitti bu dünyadan...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

YÜKSEL HANIM

NİYE?

ÖZLEDİM