BARIŞ OLSUN

Büyükbabamın bir sözü vardı, "Bu vatanın kıymetini bilin. Öyle kolay kazanılmadı bu topraklar!" der ve hüzünlenirdi. Büyükbabam özellikle Atatürk adını duyduğunda gözleri dolar ve konuşurken sesi titrerdi rahmetlinin, sanki bir şeyler boğazında düğümlenirdi. Anlamazdık neden bu kadar duygusallaştığını. Anlamazdık diyorum, çünkü yaşımız çok küçük, henüz ilkokula başlamamışım. Hatta kendi kendime düşünürdüm, "Koca dedeler ağlar mı?" diye. Babamın ağladığını görmemiştim ki, dedemin ağladığına şaşırmayayım. Üstelik bizim o yaşlarda Atatürk'ü düşünmemiz, ya da hayal etmemiz çok farklı. Dedem Trablusgarp Savaşı döneminde askere alınmış. Askerlik öyle beş altı ay değil, en az dört yıl. Trablusgarp'ta savaş başlayınca oraya gönderilen az sayıdaki askerlerden biri ve tesadüf bu ya, Mustafa Kemal Atatürk'ün askeri oluyor. Trablusgarp Savaşında Atatürk'ün askeri dehasıyla Türk Ordusu galip geliyor. Ancak Balkan Savaşlarının başlamasıyla Trablusgarp masada, Uşi Antlaşması ile kaybediliyor. Bu topraklar İtalyanlara bırakılıyor. Antlaşma ile Osmanlı subay ve askerleri burayı terk ediyorlar, ama nasıl? Mustafa Kemal, bir yolcu gemisinin kazan dairesinde kömürlerin arasında, farelerin üzerinden zıpladığı ve yukarıdaki kamaralarda kalan yolcuların yemek artıklarından kalanları yemeğe çalışarak, 10 gün süren yolculuk sonunda İstanbul'a geliyor. Yıkanıp temizlenmek için evinin yolunu tutuyor. Evlerine geldiğinde kapının tokmağına vurarak kapının açılmasını bekliyor. Kapıyı açan annesi (Zübeyde Hanım) kapıdaki kişiyi dilenci sanıp bir sadaka vererek kapıyı kapatmaya kalktığında Atatürk, tanınmayacak halde olduğunu anlıyor ve annesine kendini tanıtıyor. Zübeyde Hanım göz yaşları içinde oğluna sarılıyor ve içeriye alıyor. Sonra Harbiye Nezaretine gitmek için yıkanıp paklanıyor. Hazırlandıktan sonra yola revan oluyor, bu defa Balkan Savaşlarında varanı savunmak için. Dedemlerse, aylarca süren açlık ve susuzlukla imtihan oldukları bir yolculuktan sonra memleketlerine ulaştıklarında kimse tarafından tanınmayacak hale geliyorlar. Demem odur ki; başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere dedelerimiz, atalarımız, bu vatanı binbir zorlukla bağımsız hale getirebilmek için canları pahasına çok fazla fedakarlıkta bulundular ve bize bağımsız bir ülke bıraktılar. Çevremizdeki ülkeler arasında gelişen saldırı ve savaşlar,bize bağımsız bir ülkede yaşamanın çok değerli bir nimet olduğunu tekrar tekrar hatırlatıyor.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

YÜKSEL HANIM

Sanırım saat gece 12:00, sosyal medyadan bir mesaj geldiğini gördüm. Mesaja baktım, Atatürk Mahallesi Muhtar adayı Yüksel Suçin seçim çalışmalarında yaptıklarını ve seçimi kazandığı taktirde yapacaklarını benimle paylaşmak istediğini yazmış. O arada hemen belirtmek isterim ki, ben başka bir mahalle olan Şükrüpaşa Mahallesinde ikamet ediyorum. Kadınların siyasette yer almasını ve ülke yönetimininin özellikle idari kısmında kadınların var olması gerektiğine canı gönülden inanan biri olduğum için bu görüşmeyi seve seve kabul ettim. Edirnemizde bu yıl yapılacak yerel seçimlerde muhtar adayı kadınların sayısı da oldukça iyi durumda. Belediye Başkanı adaylarımızdan da kadın aday sayısının yoğunluğunu alkışlamak istiyorum. Ülkemize özellikle de Edirnemize yakışan bir tablonun varlığı gerçekten şapka çıkarılacak bir durum. Kadınlarımızın yönetimde söz sahibi olması, siyaset dilini daha naif ve seviyeli bir hale getiriyor. Yüksel Hanım'ın mahalle yönetiminde yer alac
Devamı

NİYE?

Cumhur Deniz’imin düzenli bir hayatı,  yaptığı bir spor aktivitesi vardı. Hem de tutkuyla yaptığı bir spor. Ortaokuldan mezun 👨‍🎓 olduğu yıl yaz tatilinde başlamıştı o çok sevdiği tenis 🎾 e. Hatta Antalya’ya gittiğimiz otelde tenis hocası vardı. Özel ders aldı orada da bir hafta.Tabii dönünce de tatil öncesinde yaptığı gibi tenis kursuna devam etti. Okullar açılınca da tenisi bırakmadı. Deneyimi arttıkça ve büyüdükçe tenis raketlerini yeniledi. Çok güzel tenis ayakkabı ve şortları aldı. Zaman içinde uygun gördüğü tenis turnuvalarına da katılmayı ihmal etmedi. Bir turnuva İçin hocası ve arkadaşları ile birlikte Bursa’ya gitmişlerdi de, çok mutlu dönmüştü. Özellikle üç genç aynı odayı paylaşınca odanın  halinden ve yaptıkları muhabbetlerden büyük keyif almıştı. Oysa biz tenisçileri otogardan yolcu edince ilk uzun süreli ayrılığımız diye epeyce hüzünlenmiştik. Bilemezdik bizi temelli bırakıp sonsuzluğa gideceğini😢😪. Tenis can parçamın vazgeçilmezleri arasında yerini almıştı. Biz de o
Devamı

ÖZLEDİM

Bugün yine yanına geldik. Doğum günün kutlu olsun benim canım. İyi ki sen bizim oğlumuz oldun ve bize anne baba olmayı öğrettin. Şimdi de acı çekmeyi öğreniyoruz hergün yeniden yeniden... Seni çok özledim ve senin yanına gelince de bitmiyor ki bu özlem! Çokk uzun zaman oldu değil mi? Sen de beni özledin mi? Sen tıp fakültesini kazandığında "100. yılda doktor olacak benim oğlum." diye düşünüp ne çok sevinmiştim. Seninle yaşayamadığımız çok şey var. Beyaz önlüğünle diploma aldığını, hasta muayene ettiğini göremedik örneğin. Hani sen eşinle işe giderken çocukları bize bırakacaktınız, sonra akşam işten çıkınca hem çocukları hem de sizin için hazırladığımız yemek tencerelerini kapıdan alıp gidecektiniz? Bana yine "Doktor annesi" diyorlar senin annen olduğum için. Sizin meslekte "Meslek kardeşliği" varmış. Geçen gün bir doktor hanım bu ifadeyi senin annen olduğumu bildiği için kullandı.
Devamı