FELAKET

İnsan üşümekten utanır mı? Bugün üşümekten utandığım kadar utanmamıştım daha önce. Çünkü onbinlerce insanımız şu anda bu soğukta enkazın ve karın altında. Ben çok uzun süreden beri haber bültenlerini izlememeye çalışıyordum. Çünkü haberleri izlemeye başlayınca moralim bozuluyor diye düşünüyordum. Ama bugün televizyonda haber programlarının başından kalkmadım. Hatta su içmeyi dahi kendime zaman kaybı olur düşüncesi ile hareket ettim veya etmedim dersem abartı olmaz. Sadece bir ara dışarı çıkmak durumunda kaldım. Deprem bölgesine sivillerin ulaşması mümkün olmadığı için, ihtiyaç duyulabilecek giysileri eşimle birlikte Edirne Belediye Başkanlığı Atatürk Kültür Merkezi'ne teslim ettik. Bütün samimiyetimle söylüyorum, Edirnemle gurur duydum. Çünkü birçok insan aynı duyarlılıkla koşmuş, elindekini ya da cebindekini paylaşmaya çalışıyordu. Araba park edecek yer bulmakta zorlandık. Aynı şekilde Kızılay Kan Merkezinde de bir yoğunluk var. İnsanlarımız depremzedelerden ihtiyacı olan yaralılara kan vermek için kuyruk oluşturmuş. İnanın bu defa minnet duygusuyla gözlerim doldu, gözyaşlarım süzüldü. Biz paylaştıkça, birlikte hareket ettikçe insanız. Ancak insanlar bazen nasıl davranacaklarını, ne yapacaklarını bilemez hale gelebilirler. Dün meydana gelen, on ilimizi sarsan ve tüm Türkiye'yi acıya, kedere boğan depremler, aynı zamanda Arap fay hattının, Anadolu fay hattına kuzeydoğu-güneybatı ekseninde 3 metre hareket etmiş gibi gözüktüğünü, hatta bunun daha fazla olabileceğini ve bunun çok büyük bir hareket olduğunu olduğunu ifade ediyor bilim insanları. Ayrıca iki depremin etkisi yüzotuz atom bombası gücünde olunca sanırım hasar görmeyen bina yoktur. Gerçekten büyük bir felaket yaşıyor ülkemiz. Kıtalar bile birleşmek için harekete geçmişken, özüne dönmek isterken, biz insanlar neyi paylaşamıyoruz diye sormadan edemiyorum. Biliyorum, petrol, yeraltı ve yerüstü zenginlikler paylaşılamadığı için, mezhep, din, ten rengi farklılıkları üzerinden insanlar ayrıştırılıyor. Zenginlik kaynaklarına daha fazla sahip olabilmek için savaşlar yapılıyor. Biz neden doğadan ders almayız, neden birbirimizden ayrışırız inanın anlamak mümkün değil, üstelik ölüm bu kadar yakınken. Sevdiklerimiz acı çekerken. Sağlıkla ve sevdiklerinizle kalın...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

YÜKSEL HANIM

Sanırım saat gece 12:00, sosyal medyadan bir mesaj geldiğini gördüm. Mesaja baktım, Atatürk Mahallesi Muhtar adayı Yüksel Suçin seçim çalışmalarında yaptıklarını ve seçimi kazandığı taktirde yapacaklarını benimle paylaşmak istediğini yazmış. O arada hemen belirtmek isterim ki, ben başka bir mahalle olan Şükrüpaşa Mahallesinde ikamet ediyorum. Kadınların siyasette yer almasını ve ülke yönetimininin özellikle idari kısmında kadınların var olması gerektiğine canı gönülden inanan biri olduğum için bu görüşmeyi seve seve kabul ettim. Edirnemizde bu yıl yapılacak yerel seçimlerde muhtar adayı kadınların sayısı da oldukça iyi durumda. Belediye Başkanı adaylarımızdan da kadın aday sayısının yoğunluğunu alkışlamak istiyorum. Ülkemize özellikle de Edirnemize yakışan bir tablonun varlığı gerçekten şapka çıkarılacak bir durum. Kadınlarımızın yönetimde söz sahibi olması, siyaset dilini daha naif ve seviyeli bir hale getiriyor. Yüksel Hanım'ın mahalle yönetiminde yer alac
Devamı

NİYE?

Cumhur Deniz’imin düzenli bir hayatı,  yaptığı bir spor aktivitesi vardı. Hem de tutkuyla yaptığı bir spor. Ortaokuldan mezun 👨‍🎓 olduğu yıl yaz tatilinde başlamıştı o çok sevdiği tenis 🎾 e. Hatta Antalya’ya gittiğimiz otelde tenis hocası vardı. Özel ders aldı orada da bir hafta.Tabii dönünce de tatil öncesinde yaptığı gibi tenis kursuna devam etti. Okullar açılınca da tenisi bırakmadı. Deneyimi arttıkça ve büyüdükçe tenis raketlerini yeniledi. Çok güzel tenis ayakkabı ve şortları aldı. Zaman içinde uygun gördüğü tenis turnuvalarına da katılmayı ihmal etmedi. Bir turnuva İçin hocası ve arkadaşları ile birlikte Bursa’ya gitmişlerdi de, çok mutlu dönmüştü. Özellikle üç genç aynı odayı paylaşınca odanın  halinden ve yaptıkları muhabbetlerden büyük keyif almıştı. Oysa biz tenisçileri otogardan yolcu edince ilk uzun süreli ayrılığımız diye epeyce hüzünlenmiştik. Bilemezdik bizi temelli bırakıp sonsuzluğa gideceğini😢😪. Tenis can parçamın vazgeçilmezleri arasında yerini almıştı. Biz de o
Devamı

ÖZLEDİM

Bugün yine yanına geldik. Doğum günün kutlu olsun benim canım. İyi ki sen bizim oğlumuz oldun ve bize anne baba olmayı öğrettin. Şimdi de acı çekmeyi öğreniyoruz hergün yeniden yeniden... Seni çok özledim ve senin yanına gelince de bitmiyor ki bu özlem! Çokk uzun zaman oldu değil mi? Sen de beni özledin mi? Sen tıp fakültesini kazandığında "100. yılda doktor olacak benim oğlum." diye düşünüp ne çok sevinmiştim. Seninle yaşayamadığımız çok şey var. Beyaz önlüğünle diploma aldığını, hasta muayene ettiğini göremedik örneğin. Hani sen eşinle işe giderken çocukları bize bırakacaktınız, sonra akşam işten çıkınca hem çocukları hem de sizin için hazırladığımız yemek tencerelerini kapıdan alıp gidecektiniz? Bana yine "Doktor annesi" diyorlar senin annen olduğum için. Sizin meslekte "Meslek kardeşliği" varmış. Geçen gün bir doktor hanım bu ifadeyi senin annen olduğumu bildiği için kullandı.
Devamı