ENGEL

Dün akşam "Mücadele" adlı yabancı bir film izledim. Acımasız bir baba tarafından büyütülen Cash, hissettiği saldırganlığı MMA savaşçısı olmaya yönlendirir. Bu alanda başarı yakalayan ve popülerlik elde eden Cash, ikinci oğlu Williams Sendromu ile doğduğunda yeni bir meydan okumayla karşı karşıya kalır. Oğlunun bu engeliyle baş edemeğeceğini anladığı için eşinden boşanır ve böylece engelli oğlu ile sürekli görüşmek zorunda kalmaz. Çünkü bu hastalık hem zihinsel farklılıklara ve tepkilere, hem de bedensel bazı farklılık ya da hastalıklara neden olabiliyor. Hayatımızda karşılaştığımız güçlükler, çıkmazlar bizi bir şekilde dönüştürür, evriliriz. Yaşadığımız zorluklardan iyi sonuçlar çıkarabilirsek bizi daha olgun, anlayışlı bir insana dönüştürür. Eğer gerekli sonuçları çıkartamazsak, tanınamayacak olumsuzluklara ve acımasızlıklara sebep olan bir insana dönüşmemiz de mümkün olabilir. Kendi gerçekliğimizle yüzleşmek ve sonuçta kabullenmek zorundayız. Kaldı ki hayatın bize süreç içerisinde hangi sürprizleri de hazırladığını hiçbirimiz bilemeyiz. Evden çıktıktan dakikalar sonra bir trafik kazasıyla ömür boyu sürecek bir engelle mücadele edip yaşamak zorunda kalabiliriz. Aslında yeryüzündeki sağlıklı bütün insanlar aynı zamanda birer engelli adayıdır diye düşünüyorum. Dolayısıyla bu bağlamda en önemli şey, hayatın her alanında olduğu gibi bu konuda da empati kurabilmeyi başarmak zorundayız. Bu insanları yok sayamayız veya yokmuş gibi yapamayız. Engelli insanlara acımak değil, hayatlarını daha rahat yaşayabilecekleri düzenlemeleri hem fiziksel hem de yasal olarak sağlamalıyız. Ayrıca bu kişileri sosyal hayatın içinde tutarak toplumun daimi bir parçası olduklarını da hissettirmek durumundayız. Türkiye’de engelli nüfusu konusunda net bir sayı yoktur. 2002 yılında TÜİK tarafından bu sayının nüfusu yüzde 12,29’u olduğu ifade edilmiştir. Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın 2016 yılındaki Türkiye Sağlık Araştırması sonuçlarına göre, Türkiye nüfusunun % 16,2 si temel aktiviteler zorluğunu sürekli yaşayan kişilerden oluşmaktadır. Eksik ve yetersiz olsa da, tüm bu araştırmalar gösteriyor ki Türkiye’de yaşayan engelli kişi sayısı nüfusun % 10’undan fazladır. 1992 yılında Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'nun 47/3 sayılı kararı ile 03 Aralık, "Uluslararası Engelliler Günü" ilan edildi. Bu önemli günde, engelli bireylerin toplumun ve yaşamın her alanında haklarını korumak, refahını arttırmak ve engelli bireylerin yaşadıkları zorluklar konusunda farkındalık yaratmak amaçlamaktadır. Biz de çevremizdeki engelli insanlara farklı gözle bakıp ötekileştirmeden, bizim de bir engelli adayı olduğumuzu unutmadan, onlara sevgi ve saygı duyup yardım edelim. Biz onlarla bütünüz. Unutmayalım, "En büyük engel sevgisizliktir!" Sevgiyle kalın...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

YÜKSEL HANIM

Sanırım saat gece 12:00, sosyal medyadan bir mesaj geldiğini gördüm. Mesaja baktım, Atatürk Mahallesi Muhtar adayı Yüksel Suçin seçim çalışmalarında yaptıklarını ve seçimi kazandığı taktirde yapacaklarını benimle paylaşmak istediğini yazmış. O arada hemen belirtmek isterim ki, ben başka bir mahalle olan Şükrüpaşa Mahallesinde ikamet ediyorum. Kadınların siyasette yer almasını ve ülke yönetimininin özellikle idari kısmında kadınların var olması gerektiğine canı gönülden inanan biri olduğum için bu görüşmeyi seve seve kabul ettim. Edirnemizde bu yıl yapılacak yerel seçimlerde muhtar adayı kadınların sayısı da oldukça iyi durumda. Belediye Başkanı adaylarımızdan da kadın aday sayısının yoğunluğunu alkışlamak istiyorum. Ülkemize özellikle de Edirnemize yakışan bir tablonun varlığı gerçekten şapka çıkarılacak bir durum. Kadınlarımızın yönetimde söz sahibi olması, siyaset dilini daha naif ve seviyeli bir hale getiriyor. Yüksel Hanım'ın mahalle yönetiminde yer alac
Devamı

NİYE?

Cumhur Deniz’imin düzenli bir hayatı,  yaptığı bir spor aktivitesi vardı. Hem de tutkuyla yaptığı bir spor. Ortaokuldan mezun 👨‍🎓 olduğu yıl yaz tatilinde başlamıştı o çok sevdiği tenis 🎾 e. Hatta Antalya’ya gittiğimiz otelde tenis hocası vardı. Özel ders aldı orada da bir hafta.Tabii dönünce de tatil öncesinde yaptığı gibi tenis kursuna devam etti. Okullar açılınca da tenisi bırakmadı. Deneyimi arttıkça ve büyüdükçe tenis raketlerini yeniledi. Çok güzel tenis ayakkabı ve şortları aldı. Zaman içinde uygun gördüğü tenis turnuvalarına da katılmayı ihmal etmedi. Bir turnuva İçin hocası ve arkadaşları ile birlikte Bursa’ya gitmişlerdi de, çok mutlu dönmüştü. Özellikle üç genç aynı odayı paylaşınca odanın  halinden ve yaptıkları muhabbetlerden büyük keyif almıştı. Oysa biz tenisçileri otogardan yolcu edince ilk uzun süreli ayrılığımız diye epeyce hüzünlenmiştik. Bilemezdik bizi temelli bırakıp sonsuzluğa gideceğini😢😪. Tenis can parçamın vazgeçilmezleri arasında yerini almıştı. Biz de o
Devamı

ÖZLEDİM

Bugün yine yanına geldik. Doğum günün kutlu olsun benim canım. İyi ki sen bizim oğlumuz oldun ve bize anne baba olmayı öğrettin. Şimdi de acı çekmeyi öğreniyoruz hergün yeniden yeniden... Seni çok özledim ve senin yanına gelince de bitmiyor ki bu özlem! Çokk uzun zaman oldu değil mi? Sen de beni özledin mi? Sen tıp fakültesini kazandığında "100. yılda doktor olacak benim oğlum." diye düşünüp ne çok sevinmiştim. Seninle yaşayamadığımız çok şey var. Beyaz önlüğünle diploma aldığını, hasta muayene ettiğini göremedik örneğin. Hani sen eşinle işe giderken çocukları bize bırakacaktınız, sonra akşam işten çıkınca hem çocukları hem de sizin için hazırladığımız yemek tencerelerini kapıdan alıp gidecektiniz? Bana yine "Doktor annesi" diyorlar senin annen olduğum için. Sizin meslekte "Meslek kardeşliği" varmış. Geçen gün bir doktor hanım bu ifadeyi senin annen olduğumu bildiği için kullandı.
Devamı